ภาพเฝ้าถวายความอาลัย ขบวนอัญเชิญพระบรมศพ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร ในวันศุกร์ที่ 14 ตุลาคม 2559
เราได้มีโอกาสเป็นหนึ่งในพสกนิการจากทั่วสารทิศเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทส่งเสด็จขบวนพระบรมศพที่เคลื่อนขบวนจากโรงพยาบาลศิริราชมายังพระบรมมหาราชวัง
เช้าวันนี้เป็นเช้าที่ไม่เหมือนเดิม มีแต่ความอาลัยอยู่เต็มอก คิดถึงแต่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
ตลอดระยะเวลาที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงครองสิริราชสมบัตินั้น ทรงบำเพ็ญพระราชกรณียกิจไม่เว้นว่าง ทรงเป็นแบบอย่างให้ประชาชนตลอดมา พระองค์นั้นทรงสละความสุขส่วนพระองค์ เพื่อต้องการเห็นประชาชนไทยประสบแต่ความสุข ไม่มีพื้นที่ไหนบนแผ่นดินไทย ที่พระองค์ไปไม่ถึง ทรงเสด็จราชดำเนินไปในทุกที่
ตั้งแต่เด็กๆ เราได้เห็นพระราชกรณียกิจต่างๆ ตลอดมา ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงงานหนักที่สุดในโลก วันนี้เราจึงตั้งใจมาร่วมรับเสด็จขบวนรถเชิญพระบรมศพ
กระทรวงกลาโหม
เราเดินทางออกจากออฟฟิศเวลาเที่ยงตรง มากับน้องหนึ่งด้วยต้องการแสดงความจงรักภักดีเป็นครั้งสุดท้าย ถวายแด่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
วัดพระแก้ว
เราเดินทางด้วย BTS มองไปทางไหนก็พบเจอแต่ผู้คนแต่งกายสีดำ ใบหน้าเศร้า เหมือนกับเรา เวลาสบตากัน ตาบวมแดงเหมือนกัน ก็จะยิ้มให้กัน
พอมาถึงสถานีสนามกีฬาแห่งชาติ จึงใช้บริการมอเตอร์ไซต์รับจ้างเดินทางมายังจุดที่ใกล้ที่สุด ที่รถสามารถเดินทางเข้ามาถึงได้ พี่มอเตอร์ไซต์ส่งเราสองคนที่บริเวณกระทรวงกลาโหม ค่าเดินทางราคาคนละ 100 บาท เราจึงเดินเท้าร่วมกับประชาชนท่านอื่นๆ ไปยังจุดที่สามารถจะส่งเสด็จได้
กระทรวงกลาโหม
เราเดินผ่านวัดพระแก้ว ตรงไปยังสนามหลวง ทุกคนใส่ชุดสีดำ ใบหน้าสงบนิ่ง เราต่างมีหัวใจดวงเดียวกัน และตอนนี้หัวใจของเราแตกสลายเช่นเดียวกัน
วัดพระแก้ว
ในจุดที่สามารถจะมองเห็นขบวนรถเชิญพระบรมศพได้ชัด ได้ถูกจับจองหมดแล้ว เราสอบถามคุณพี่ท่านหนึ่งว่า “มาตั้งแต่กี่โมงคะ” คุณพี่ยิ้มแย้มตอบกลับมาว่า “ตั้งแต่หกโมงเช้าเลย”
ประชาชน
อากาศร้อนมาก แต่เราทุกคนไม่ย่อท้อเลย ทุกคนมีความมุ่งมั่นเดียวกัน
สนามหลวง
เราเดินไปถึงยังสนามหลวง ที่นั่งสองข้างทางริมถนนแน่นขนัดไปด้วยประชาชน เรากับน้องหนึ่งจึงเดินเข้าไปทางด้านใน แล้วรีบหาที่นั่ง โดยมีคุณพี่ คุณป้า คุณยาย หลายท่าน ยิ้มเชิญชวนให้มานั่งด้วยกันใกล้ๆ
ประชาชน
ประชาชน
ทุกคนจะปูพื้นรองนั่งด้วยห่อยำยำแผ่นใหญ่ๆ ซึ่งมีพ่อค้าแม่ค้านำมาขาย และยังมีร่ม (เล่มละ 100 บาท) มาเดินจำหน่ายด้วย
สนามหลวง
ประชาชน
เนื่องด้วยอากาศที่ร้อนมาก หลายคนเป็นลม ก็จะมีพยาบาล และหน่วยงานอาสาต่างๆ วิ่งเข้ามาช่วย ทุกคนดูแลกันเป็นอย่างดี มีน้ำใจ แบ่งปัน มีรอยยิ้ม เช่นเดียวกับเวลาที่ทุกคนร่วมทำกิจกรรมหลายอย่างเพื่อเทิดพระเกียรติ เพียงแต่วันนี้ เรามาส่งเสด็จท่านเป็นครั้งสุดท้าย
ประชาชน
ประชาชน
ท้องฟ้า
เราอยู่ในจุดที่ได้ยินเสียงปรบมือเป็นระยะ ตอนนั้นเราไม่เข้าใจว่าปรบมือเรื่องอะไร แต่พอมาเห็นภาพข่าวภายหลัง คือ การปรบมือให้กำลังใจ เรือโท ชารวี แดงใหญ่ ในการยืนปฏิบัติหน้าที่ถวายงาน ซึ่งแดดตรงนั้นแรงมาก ส่องตรงเข้าหน้า (ดูคลิปวีดีโอที่นี่)
อีกาบินไปมา
ประชาชน
เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ขบวนพระบรมศพจะเคลื่อนผ่านมา พร้อมทั้งสัญญาณโทรศัพท์บริเวณนั้นถูกตัดหมด เราได้รับแจ้งสิ่งที่ควรปฎิบัติเมื่อขบวนมาถึงคือ 1. ห้ามถ่ายรูป 2. จะไม่มีการเปล่งเสียงทรงพระเจริญ 3. สามารถไหว้หรือกราบได้
เราจึงนั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่ 12.40 น. – 17.00 น. โดยที่ไม่ได้เล่นอะไรเลย อยู่ในความสงบนิ่ง พูดคุยกันบ้างอย่างเงียบๆ เราไม่ได้ทานอาหารเที่ยง เพราะว่ารีบมาจับจองที่นั่งกัน จึงมีเพียงน้ำเปล่าที่ได้รับมาฟรีเท่านั้น
น้ำดื่มแจกฟรี
เมื่อใกล้เวลาที่ขบวนเชิญพระบรมศพใกล้มาถึง ประชาชนที่ดูทีวีอยู่ ก็โทรมาแจ้งประชาชนที่รอเฝ้าว่า ใกล้จะถึงแล้วนะ ทุกคนจึงเก็บร่ม ถอดหมวก ถอดแว่นดำ อยู่ในความสงบนิ่ง
ในขณะที่พระบรมศพเคลื่อนผ่านอย่างช้าๆ นั้น ความเงียบสงัดเข้าปกคลุม ได้ยินแม้แต่เสียงหายใจของตัวเอง เสียงสะอื้น เสียงร่ำไห้ ของประชาชน ระงมไปทั่ว เป็นบรรยากาศที่ยากจะบรรยายได้
น้ำตาไหลอาบแก้ม ตั้งใจจะสืบสานพระปณิธาน และปฏิบัติตามพระราโชวาท พระราชดำรัสที่ได้เคยให้ไว้ตลอด
เมื่อขบวนเชิญพระบรมศพเข้าสู่พระบรมมหาราชวังแล้ว ทางตำรวจได้เปิดให้ประชาชนบางส่วนได้เดินทางกลับ ทุกคนน้ำตาอาบแก้ม เดินกันกลับบ้านแบบเคว้งคว้าง
เราได้ยินเสียงปืนใหญ่เป็นระยะ ฟังแล้วเหมือนเสียดแทงเข้าไปข้างใน
ตำรวจนำขบวน
ประชาชนเดินทางกลับ
ประชาชนเดินทางกลับ
รถนำขบวน
รถนำขบวน
เสียงปืนใหญ่ดังขึ้น
เสียงปืนใหญ่ดังกึกก้อง น้ำตาไหลริน แสนอาดูร
วัดพระแก้ว
สนามหลวง
ประชาชน
เราเดินเท้าจากสนามหลวงไปเรื่อยๆ เกือบถึงพระที่นั่งอนัตนสมาคม จึงสามารถเรียกมอเตอร์ไซต์รับจ้างได้ เราไปถึงยัง BTS ราชเทวี แยกจากน้องหนึ่งตรงนี้ น้องหนึ่งรีบไปขึ้นรถกลับบ้านที่เพชรบุรี ส่วนเราเดินทางกลับพระประแดง
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
พระผู้เสด็จสู่สวรรคาลัย น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดมิได้
ข้าพระพุทธเจ้า ผู้จัดทำบล็อก จู๊ธดอทเนต
The photographs may not be copied, reproduced, redistributed, manipulated, projected, used or altered in any way without the prior express written permission of Juth.Net
